Hoxé é a festa la lingua galega e un grupo de militantes do PP de Ourense acudimos diante do monumento a Eduardo Blanco Amor, onde o noso voceiro municipal deu lectura a esta declaración:
"Como cada 17 de maio, dende hai xa 51
anos, os galegos celebramos o Día das Letras Galegas, unha celebración que se
institucionalizou co gallo de defender e por en valor a lingua e a literatura
galega. Escolleuse o 17 de maio porque esa foi a data da edición do libro de
Rosalía de Castro Cantares Gallegos,
primeira gran obra mestra coa que contou a literatura galega.
Este ano, a figura homenaxeada neste
día é a do poeta de Guitiriz Xosé María Díaz Castro, un extraordinario poeta
que xurde dunha terra que nel se volve un mito, un elemento de continua
referencia e celme permanente da súa poesía. Un poeta que viviu unha vida
marcada pola poesía, xa que para el a poesía é unha canle de contacto co mundo,
unha actividade puramente artística, que constitúe a forma máis perfecta de
expresión dos seres humanos e as súas relacións.
Dende o Partido Popular de Ourense
queremos sumarnos a esta homenaxe e a esta celebración, reafirmando o nítido
compromiso da nosa formación política coa lingua, a literatura e a cultura
galega. A lingua, coma todo ser vivo, corre o risco de morrer, por iso se fai
preciso que as institucións e a sociedade velen pola súa saúde.
Os populares
ourensáns seguiremos velando pola nosa lingua a través da terapia máis
efectiva, o seu uso. O uso dunha lingua que, como demostran a historia e
celebracións coma a que hoxe nos xunta, representa o espírito dun pobo que foi
configurando a súa idiosincrasia en torno ao feito diferencial que supón posuír
unha lingua propia.
Por todo isto, dende o Partido
Popular de Ourense continuaremos a ser abandeirados da defensa da lingua e a
cultura galega, ferramenta fundamental para construír a Galicia do futuro."
Tamén foi recitado o poema máis editado e traducido de Díaz Castro, "Penélope", que reproduzo:
"Un paso adiante e outro atrás, Galiza,
e a tea dos teus soños non se move.A espranza nos teus ollos se espreguiza.
Aran os bois e chove.
Un bruar de navíos moi lonxanos
che estrolla o sono mol coma unha uva.
Pro ti envolveste en sabas de mil anos,
e en sonos volves a escoitar a chuva.
Traguerán os camiños algún día
a xente que levaron. Deus é o mesmo.
Suco vai, suco vén, ¡Xesús María!,
e toda cousa ha de pagar seu desmo.
Desorballando os prados coma sono,
o Tempo vai de Parga a Pastoriza.
Vaise enterrando, suco a suco o Outono.
¡Un paso adiante e outro atrás, Galiza!"
Si desexa facer algún comentario poder enviar un correo a celso.delgado@congreso.es
Recibirá resposta.