Onte no Congreso dos Deputados tivemos novamente debate dentro do procedemento de investidura.
Abriu esta sesión, o candidato Mariano Rajoy lembrando que o Grupo Socialista, cuxa colaboración pediu expresamente, négase a permitir a constitución do único Goberno que parece viable e faio sen ofrecer ningunha alternativa.
Interpelou aos socialistas dicindo " se non se quere contribuír a que España teña un Goberno e non se pode ofrecer unha alternativa que sexa política, económica e constitucionalmente viable, por que non se di con franqueza que é o que se pretende? O que non cabe é afirmar á vez unha cousa e a contraria; por exemplo, que non se desexa repetir as eleccións pero tampouco se vai consentir que se forme Goberno. En lugar de ser franco, o único que nos ofreceu o señor Sanchez o pasado miércoles foi unha colección dos seus manoseados e reiterativos pretextos habituais para disimular o desexo pouco confesable de repetir as eleccións."
Rajoy preguntou: "E como pódese afirmar que o Partido Socialista non está entre os aliados potenciais do Partido Popular? Vostede chegou recentemente, pero desde que eu teño memoria ata hoxe o aliado habitual do meu grupo para todo o que afecta ás grandes decisións sobre o futuro de España foi sempre e seguirá sendo necesariamente o Partido Socialista, e viceversa."
Lembrou logo Rajoy que "en todos os países civilizados, en todos, o Partido Socialista é un aliado de calquera partido co que comparta o consenso constitucional básico; en calquera país civilizado, en España tamén , polo menos ata hoxe"
Engadiu dicindo que "hoxe estamos nunha situación excepcional. Esta é a diferenza fundamental co que vivimos en España desde 1977, data das primeiras eleccións democráticas, ata hoxe. É unha situación excepcional, señorias, porque celebramos dúas eleccións e corremos o risco de ter que volver ás urnas, e todo iso nun año.
Señor Sánchez, nin sequera pídolle hoxe un acordo en solitario co Partido Popular. Non llo pedín nos últimos oito meses nin llo pido agora. Ofrézolle que se some a un entendemento no que xa figuran outros grupos que sumamos 170 parlamentarios. Ofrézolle un acordo que non é ríxido, senón aberto a suxestións e modificacións.
Ofrecinlle logo grandes pactos de Estado; esta semana outra vez. Volvo reiterarlle ese ofrecemento; financiación autonómica, pensións, educación, violencia de xénero, son asuntos que ben merecen un compromiso de gobernabilidade. Señoría , se non quere nada disto, se desexa situarse á marxe de todo, se persiste no seu política de non, non e non, permita polo menos que en España fórmese un Goberno"
E Lembrou logo que "a urxencia de conformar un Goberno que vén determinada porque as circunstancias, en especial os prazos, impóñennos un prezo altísimo se non somos capaces de actuar responsablemente. As urnas do próximo decembro non poden reparar a carencia de orzamentos nin os incumprimentos con Europa, nin a financiación das comunidades autónomas, nin o dano ás nosas perspectivas de crecemento e de emprego. O non Goberno ten custo, pasase unha alta factura e teremos que pagala entre todos os españois.
Terminou dicindo que "o mínimo que podemos ofrecerlles aos españois é seriedade. Temos todos o deber de reflexionar antes de colocar a España en unha situación irreversible. España necesita unha solución rápida que salga ao paso dos desafíos inmediatos e saiba aproveitar as boas perspectivas que todavía ofrécennos os próximos anos . A nosa primeira vontade debe ser sumar esforzos para conseguir o que a todos convén; é dicir, asegurar o que xa temos, melloralo no que sexa posible, soster o maior ritmo de creación de emprego de que sexamos capaces, aproveitar as oportunidades e non defraudar a confianza que todavía hoxe outórgallenos no mundo. Para todo iso, señorías, solicito de novo a confianza da Cámara. Solicito un acordo que dote a España de o Goberno que os españois necesitan, que nos encargaron e que nos reclaman"
Despois da intervención dos demais voceiros chegou a votación que foi rexeitada por 170 votos a favor e 180 en contra, a investidura de Mariano Rajoy, candidato á Presidencia do Goberno.
Interpelou aos socialistas dicindo " se non se quere contribuír a que España teña un Goberno e non se pode ofrecer unha alternativa que sexa política, económica e constitucionalmente viable, por que non se di con franqueza que é o que se pretende? O que non cabe é afirmar á vez unha cousa e a contraria; por exemplo, que non se desexa repetir as eleccións pero tampouco se vai consentir que se forme Goberno. En lugar de ser franco, o único que nos ofreceu o señor Sanchez o pasado miércoles foi unha colección dos seus manoseados e reiterativos pretextos habituais para disimular o desexo pouco confesable de repetir as eleccións."
Rajoy preguntou: "E como pódese afirmar que o Partido Socialista non está entre os aliados potenciais do Partido Popular? Vostede chegou recentemente, pero desde que eu teño memoria ata hoxe o aliado habitual do meu grupo para todo o que afecta ás grandes decisións sobre o futuro de España foi sempre e seguirá sendo necesariamente o Partido Socialista, e viceversa."
Lembrou logo Rajoy que "en todos os países civilizados, en todos, o Partido Socialista é un aliado de calquera partido co que comparta o consenso constitucional básico; en calquera país civilizado, en España tamén , polo menos ata hoxe"
Engadiu dicindo que "hoxe estamos nunha situación excepcional. Esta é a diferenza fundamental co que vivimos en España desde 1977, data das primeiras eleccións democráticas, ata hoxe. É unha situación excepcional, señorias, porque celebramos dúas eleccións e corremos o risco de ter que volver ás urnas, e todo iso nun año.
Señor Sánchez, nin sequera pídolle hoxe un acordo en solitario co Partido Popular. Non llo pedín nos últimos oito meses nin llo pido agora. Ofrézolle que se some a un entendemento no que xa figuran outros grupos que sumamos 170 parlamentarios. Ofrézolle un acordo que non é ríxido, senón aberto a suxestións e modificacións.
Ofrecinlle logo grandes pactos de Estado; esta semana outra vez. Volvo reiterarlle ese ofrecemento; financiación autonómica, pensións, educación, violencia de xénero, son asuntos que ben merecen un compromiso de gobernabilidade. Señoría , se non quere nada disto, se desexa situarse á marxe de todo, se persiste no seu política de non, non e non, permita polo menos que en España fórmese un Goberno"
E Lembrou logo que "a urxencia de conformar un Goberno que vén determinada porque as circunstancias, en especial os prazos, impóñennos un prezo altísimo se non somos capaces de actuar responsablemente. As urnas do próximo decembro non poden reparar a carencia de orzamentos nin os incumprimentos con Europa, nin a financiación das comunidades autónomas, nin o dano ás nosas perspectivas de crecemento e de emprego. O non Goberno ten custo, pasase unha alta factura e teremos que pagala entre todos os españois.
Ao non obter a confianza da maioría simple da Cámara, é dicir, máis votos a favor que en contra, ponse en marcha, desde o día 31, o prazo de dous meses previsto na Constitución, durante os que se poden tramitar sucesivas propostas.
Se transcorrido o prazo de dous meses, a partir da primeira votación de investidura, ningún candidato houber obtido a confianza do Congreso, o Rey disolverá ambas as Cámaras e convocará novas eleccións co referendo da presidenta do Congreso.
Si desexa facer algún comentario poder enviar un correo a celso.delgado@congreso.es
Recibirá resposta
