En primeiro lugar compareceu o excopresidente de Novacaixagalicia, Julio Fernández Gayoso, quen dun modo sorprendente eludiu calquera responsabilidade alegando que as súas funcións tiñan un carácter institucional ou representativo.
En nome do Grupo Parlamentario Popular interveu o deputado Fernando López Amor quen comezou a súa disertación catalogándo a intervención de Gayoso como “unha laudatio na que todo parecía un mundo feliz, un mundo onde todo era fantástico, e onde a pericia profesional facía que fósemos montados nunha motora de alta velocidade, e que nos podería levar ao bo fin da intervención do FROB”.
Deste xeito, considerou que Gayoso equivocouse coa súa intervención. Eu tamén penso o mesmo.
Neste sentido López Amor subliñou que hai moitas cousas que explicar, e cuestionouse como a caixa galega podía chegar a esta situación financeira na que o 90% do seu capital acabou en mans do FROB.
Criticou o dato da enorme expansión da rede comercial como unha das grandes causas das disfuncións das caixas de aforros así como o aumento, quizá por cobiza, das participacións en empresas inmobiliarias. Unhas accións que, segundo López Amor, xamais se deberon facer se se actuara con prudencia e cunha boa administración.
Así mesmo denunciou a autorización polo goberno socialista da emisión de participacións de preferentes para a súa comercialización en tramo comerciante polo miúdo, e puxo en dúbida o cumprimento por parte das caixas do protocolo de actuación aprobado pola CNMV. Ao tempo aproveitou para recordar que a normativa que aprobaba esa comercialización fíxose durante o goberno de José Luís Rodríguez Zapatero.
Así mesmo non entendeu como logo de tanto éxito, o FROB tivese que incrementar as achegas de forma sucesiva.
En referencia ao tema das grandes indemnizacións cobradas polos directivos das caixas, o portavoz do GPP fixo unha formulación ética da cuestión, argumentando que é profundamente inaceptable que lle “devolvan a un o touro ao curral” e levar en concepto de indemnizacións as cantidades que algúns executivos públicos das entidades fusionadas leváronse para a súa casa, e engadiu que lle gostaría que non pasase nada xudicialmente, pero creo que vostedes deben ser responsables, renunciar ao que xa cobraron, e devolvelo ao erario público. Creo que todo o mundo ten dereito a unha indemnización razoable, pero o irracional é intolerable, e máis nestes tempos.
Tamén pediu tanto a Gayoso, como aos seus compañeiros de viaxe, a devolución urxente de parte desas indemnizacións, agregando que “isto é tan importante como coñecer as súas opinións sobre o sector financeiro”.
Finalmente, subliñou que lle parecía intelixente a solución que se deu polos actuais xestores ás preferentes, un método de solución aprobado pola Unión Europea.
A continuación celebrouse a comparecencia do ex presidente de Bankia, Rodrigo Rato Figaredo.
Polo GPP interveu a Deputada viguesa Irene Garrido, que manifestou a convicción de que saber a verdade, con total transparencia e sen restricións, contribuirá ao esclarecemento das actuacións de xestores, supervisores e reguladores e permitirá que os erros cometidos non se volvan a repetir, dous extremos imprescindibles, subliñou, para a urxente recuperación da credibilidade no sistema.
Dixo que osque adiviñan o pasado crecen como os fungos, pero o difícil é tomar decisións nun ámbito de incerteza futura para a continuación dirixir a Rato as súas preguntas sobre o período no que este estivo vinculado a Caixa Madrid, BFA e Bankia.
Sobre as preferentes, Garrido quixo saber, a pesar de que no período no que Rato foi responsable non se chegaron a emitir preferentes pero si se atopou con este problema á súa chegada, que medidas adoptáronse para resolver un problema que afectou a 92.000 persoas e que supuxo un total de 3.000 millóns en emisións durante 2009.
Respecto diso da saída a Bolsa, despois de que púxose en dúbida, subliñou que Bankia non cumpría ningunha das dúas condicións que contemplaba o Real Decreto de 18/02/2011 sobre capital distribuído e coeficiente de financiamento maiorista, polo que preguntou polos motivos que levaron a Bankia a saír a bolsa, e se houbo presións da CNMV, do MINECO e de Facenda.
De igual modo, quixo saber se fallou o proceso de seguimento continuado ao que estivo sometido Bankia xunto con outras 16 entidades máis polo Banco de España -tal e como reflicte a Memoria da Supervisión Bancaria de 2011-, posto que, como recordou, existiu de forma permanente un equipo de expertos e inspectores do Banco de España que tiveron acceso, sen restricións, á totalidade da información da entidade.
A continuación celebrouse a comparecencia do ex presidente de Bankia, Rodrigo Rato Figaredo.
Polo GPP interveu a Deputada viguesa Irene Garrido, que manifestou a convicción de que saber a verdade, con total transparencia e sen restricións, contribuirá ao esclarecemento das actuacións de xestores, supervisores e reguladores e permitirá que os erros cometidos non se volvan a repetir, dous extremos imprescindibles, subliñou, para a urxente recuperación da credibilidade no sistema.
Dixo que osque adiviñan o pasado crecen como os fungos, pero o difícil é tomar decisións nun ámbito de incerteza futura para a continuación dirixir a Rato as súas preguntas sobre o período no que este estivo vinculado a Caixa Madrid, BFA e Bankia.
Sobre as preferentes, Garrido quixo saber, a pesar de que no período no que Rato foi responsable non se chegaron a emitir preferentes pero si se atopou con este problema á súa chegada, que medidas adoptáronse para resolver un problema que afectou a 92.000 persoas e que supuxo un total de 3.000 millóns en emisións durante 2009.
Respecto diso da saída a Bolsa, despois de que púxose en dúbida, subliñou que Bankia non cumpría ningunha das dúas condicións que contemplaba o Real Decreto de 18/02/2011 sobre capital distribuído e coeficiente de financiamento maiorista, polo que preguntou polos motivos que levaron a Bankia a saír a bolsa, e se houbo presións da CNMV, do MINECO e de Facenda.
De igual modo, quixo saber se fallou o proceso de seguimento continuado ao que estivo sometido Bankia xunto con outras 16 entidades máis polo Banco de España -tal e como reflicte a Memoria da Supervisión Bancaria de 2011-, posto que, como recordou, existiu de forma permanente un equipo de expertos e inspectores do Banco de España que tiveron acceso, sen restricións, á totalidade da información da entidade.
