Os socialistas acusan diariamente ao Partido Popular de non apoiar ao Goberno, de pór paus nas rodas e de ser o partido do non. Ademais, acúsannos de non ter alternativa, de non mollarnos.
Con todo, no ámbito parlamentario queda patente como mentres o GPP apoiou numerosas iniciativas do Goberno e do GPS, (demostrándose así que arrimamos o ombreiro de forma responsable) o Goberno veta as nosas alternativas sen nin sequera permitir que estas se debatan no Parlamento.
Así, no que vai de Lexislatura, o Goberno vetou 13 proposicións de lei do GPP, a última, relativa ás pensións.
Hai que recordar que a non conxelación das pensións xa foi acordada pola Cámara ata en 4 ocasións, mediante a aprobación de mocións e unha proposta de resolución no Debate do Estado da Nación .
Pero parece que o Goberno de Zapatero non se sinte vinculado por estes mandatos “non xurídicos” da Cámara (pois ata agora fixo caso omiso dos mesmos incumpríndoos) e cando ve que presentamos unha iniciativa legal cuxa aprobación polo Parlamento obrigaríalle definitivamente, evita que esta chegue nin sequera a debaterse facendo uso da facultade de veto que o ordenamento atribúelle.
Vexamos, o noso Grupo presentou unha proposición de lei de supresión da conxelación das pensións o 4 de xuño e o Goberno de Zapatero o 9 de setembro vetou a súa tramitación, o que supón un exceso no exercicio das súas facultades que non vén amparado nin xustificado polo noso ordenamento e por iso o GPP está valorando a posibilidade de recorrer en amparo ante o TC.
A iniciativa presentada polo noso Grupo pretendía evitar a conxelación das pensións prevista para o ano 2011. Así, a PL tiña por obxecto suprimir a suspensión, excepcional, da revalorización das pensións de carácter contributivo para o ano 2011, medida que, segundo o Goberno, suporá un achegue de 1400 millóns de euros ao axuste no réxime de SS e outros 130 millóns no de Clases Pasivas do Estado.
Mariano Rajoy cualificou esta actuación dos socialistas como absolutamente bochornosa e díxolle a Zapatero, algo obvio: que un presidente do Goberno ten que cumprir a lei e aceptar o que di a maioría da Cámara e que o que se aproba no Congreso salga adiante, porque se non está facendo abuso de poder.
